moneta zdawkowa

См. также в других словарях:

• moneta — ż IV, CMs. monetaecie; lm D. monetaet «pieniądz metalowy, zwykle w kształcie okrągłej płytki o określonych wymiarach i odpowiednim ciężarze, z wybitym godłem państwowym lub czyimś wizerunkiem oraz oznaczeniem wartości; także zbiorowo: pieniądze… …   Słownik języka polskiego

• zdawkowy — «nie mający istotnej treści; szablonowy, oklepany» Zdawkowy ukłon. Zdawkowa uprzejmość. Zdawkowa odpowiedź. ∆ Moneta zdawkowa «drobna moneta; bilon» …   Słownik języka polskiego

• halerz — m II, D. a, B.=D. a. M.; lm M. e, D. y 1. «moneta zdawkowa w Czechosłowacji (dawniej też w Austrii), o wartości jednej setnej korony» Wydać, zapłacić halerza. Coś kosztuje jeden halerz. 2. «drobna moneta zdawkowa bita w Niemczech od XIII w.,… …   Słownik języka polskiego

• grosz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «setna część złotego; moneta zdawkowa o takiej wartości ; także setna część szylinga austriackiego oraz moneta o takiej wartości; dawniej: srebrna moneta o różnej wartości wybijana w różnych krajach Europy»… …   Słownik języka polskiego

• szeląg — m III, D. a, B.=M. (czasem B.=D.), N. szeląggiem; lm M. i 1. «moneta wartości 1/3 grosza bita w Polsce od połowy XVI w.; w XVII i XVIII w.: drobna, miedziana moneta zdawkowa różnej wartości (zależnie od czasu), bita masowo» ◊ Nie mieć złamanego… …   Słownik języka polskiego

• cent — m IV, DB. a, Ms. centncie; lm M. y 1. «moneta zdawkowa równa 1/100 podstawowej jednostki monetarnej w różnych krajach (np. dolara amerykańskiego lub guldena holenderskiego); dawniej w ogóle: drobna moneta, drobna suma» Ciułać centy. Wydać centa.… …   Słownik języka polskiego

• centym — m IV, DB. a, Ms. centymmie; lm M. y «drobna moneta zdawkowa równa jednej setnej franka (lub innej podstawowej jednostki monetarnej)» Zapłacić 5 centymów. Zgubić centyma. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• drobny — drobnyni, drobnyniejszy 1. «mały, niewielki» a) «pod względem objętości, rozmiarów» Drobne muszki, komary, owady, rybki. Drobna zwierzyna. Drobny druk. Drobne pismo. Talerz rozbił się w drobne kawałki. Chodzić drobnymi kroczkami. ∆ Drobny inwenta …   Słownik języka polskiego

• dydek — m III, D. dydekdka, N. dydekdkiem; lm M. dydekdki pot. «drobna moneta zdawkowa będąca w obiegu w Polsce za Stanisława Augusta; trojak; później ogólnie, zwykle żartobliwie o pieniądzach, złotych itp.» …   Słownik języka polskiego

• grajcar — m IV, D. a, B.=M., Ms. grajcararze; lm D. y «dawna moneta zdawkowa w południowych Niemczech i w Austrii» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• potoczyć — dk VIb, potoczyćczę, potoczyćczysz, potoczyćtocz, potoczyćczył, potoczyćczony 1. «sprawić, aby coś się toczyło, przesuwało, popchnąć tocząc» Potoczyć wózek, piłkę. 2. przestarz. «wykonać czymś szeroki ruch» dziś żywe we fraz. Potoczyć (dookoła)… …   Słownik języka polskiego